Pierwsze banknoty, czyli papierowe pieniądze, pojawiły się w Chinach około X wieku. W Europie po raz pierwszy wydrukowano banknot w 1661 roku w Szwecji. A w Polsce w 1794 roku.
W czasie powstania kościuszkowskiego brakowało kruszcu do wybijania monet, stąd m.in. decyzja o emisji papierowych pieniędzy, które nazwano biletami skarbowymi. Trafiły do obiegu dokładnie 16 sierpnia 1794 roku. Niestety, nie cieszyły się one zaufaniem Polaków, więc zostały wycofane przed końcem insurekcji. W XIX wieku podejmowano kilkakrotnie próby wprowadzenia banknotów, a w czasach zaborów na ziemiach polskich w obiegu były pieniądze państw zaborczych. Dopiero po I wojnie światowej powołano polską instytucję emisyjną, którą nazwano Bankiem Polskim. Powojenne reformy ministra skarbu Władysława Grabskiego pozwoliły wprowadzić do obiegu w 1924 roku polskiego złotego, który aż do II wojny światowej pozostawał jedną z najsilniejszych walut europejskich. Po wojnie władze komunistyczne powołały Narodowy Bank Polski, a w obiegu pojawiły się pieniądze z wizerunkami ludzi pracy. W połowie lat 70. XX w. NBP rozpoczął wprowadzanie nowych wzorów banknotów z serii „Wielcy Polacy”, z portretami wybitnych postaci z historii Polski. W 1995 roku przeprowadzono denominację złotego. Była to wymiana starych znaków pieniężnyh na nowe. Jeden nowy złoty odpowiadał 10 000 starych złotych. Właśnie wtedy weszły do obiegu banknoty z wizerunkami władców polskich, którymi posługujemy się do dziś. W 2014 roku zmodernizowano je, wprowadzając ulepszone zabezpieczenia.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.